Waarom een site over Le Cosquino de Bussy?
Mijn vader, Jacob Herman (Koos) le Cosquino de Bussy (1923-1984) is destijds begonnen met het opzetten van een familiearchief over de familie le Cosquino de Bussy. Hiervoor verzamelde hij brieven, annonces en boeken, bezocht hij officiële archieven en sprak met de nog levende generaties die hem uit overlevering veel informatie hebben kunnen geven.
Al die gegevens heeft hij destijds gearchiveerd en beschreven. Na zijn overlijden in 1984 heeft hij dit archief overgedaan aan zijn enige zoon: dat ben ik.
Vanaf 2004 ben ik gaan lezen en rubriceren. De computer en het internet zijn hierbij fantastische hulpmiddelen. Ik wil dit archief zeker bijhouden. Vandaar dat ik ook dit medium aangrijp om geïnteresseerden te informeren en ook om aanvullende informatie te kunnen ontvangen. Ik nodig u uit met mij hierover in contact te treden.
Ga naar contact om adresgegevens te verkrijgen.
De bedoeling van deze site is om eerlijke informatie te verstrekken en niemand te beschadigen of in verlegenheid te brengen. Deze site moet familieleden en geïnteresseerden informeren en uitnodigen meer informatie rond de familiegeschiedenis te delen.
Jaap de Bussy
Waarom willen we het verleden kennen en wat willen we daarover verzamelen?
Wellicht dat men zich afvraagt wat het oplevert om urenlang te graven in oude documenten, waarom we reizen naar archieven, internet afzoeken en lange reizen maken om achter een naam of een jaartal of adres te komen. Voor wie doe je het? En ben je ooit klaar met verzamelen?
Ik wil hier zeker niet verdedigen wat genealogie zo boeiend maakt. Dat doet per definitie onrecht aan het onderwerp. Zie het als een wetenschap. De drang om iets over de geschiedenis te weten te komen en de rol die de eigen familie daarin heeft vervuld. En daarmee geeft zij antwoord op veel levensvraagstukken.
Op die weg wordt de genealoog geconfronteerd met een overdaad aan informatie. En ja, het is al eerder genoemd, het internet draagt sterk bij aan de hoeveelheid en de toegankelijkheid van die informatie. Daarnaast blijkt bij navraag bij familie ook veel informatie aanwezig of bekend te zijn. Dit draagt bij aan de familiegeschiedenis. In mijn geval begon het met een uitgebreid archief dat reeds in het pre-internettijdperk door middel van mappen en geschriften was gerubriceerd en in kaart gebracht. Maar samen met alle andere bronnen groeit dit archief proportioneel. Soms met unieke en waardevolle stukken, soms met informatie die ik al bezat. Naast de functie van archivaris word je ook je eigen beheerder van informatie en moet je normen stellen aan de waarde van die stukken. Een kernvraag hierbij is altijd: wat vertelt het over mijn familie?
Als ouder aanschouw je de ontwikkeling van je kinderen vanaf dag één: het eerste rompertje, de eerste schoentjes, de eerste tekening, het eerste haarlokje, het zwemdiploma, en ga maar door. Alles lijkt dan van waarde, maar de eerste driewieler doe je zo van de hand, zodra ze die ontgroeid zijn. Na tien jaar loop je door de verhuisdoos met alle verzamelde hoogtepunten van de jonge tiener en dan kijk je er al weer anders tegenaan; je kunt moeilijk 50 tekeningen bewaren. Maar welke wil je houden; dat wordt al heel subjectief. Zodra je kind gaat trouwen komt er weer zo’n moment van opruimen en dan blijkt dat toch heel wat oude kleding weg kan. Maar wat doe je met die schoolagenda’s vol anekdotes over de toenmalige actualiteit van de dag? En zo kan je doorgaan. Wat vinden mijn achterkleinkinderen straks leuk om te bekijken en wat vertelt het hen dan over hun voorouders?
Wie staan er op de foto’s bovenaan iedere pagina?
[slideshow_deploy id=’994′]
De foto’s verschijnen in willekeurige volgorde boven iedere pagina.