Wat schrijven fotografen

Fotoboeken worden vaak ingeleid door een essay of een verklaring van de fotograaf van het boek. Dit laatste leidt tot valkuilen. De fotograaf heeft hier de ruimte om uiteen te zetten wat hem heeft bewogen tot het scheppen van dit beeldverhaal of waarom dit een nieuw hoogtepunt in zijn carrière is. Maar helaas lees ik soms ook verhalen van fotografen over de uitvoering of de gebruikte technieken, die zij hierbij hebben gebruikt. Ik vind dat dergelijke uitleg thuis hoort in een interview of een onderzoek door derden naar de achtergronden van de fotograaf. De fotograaf moet zich beperken tot zijn artistieke belevenis. Elke uitleg is daarbij eigenlijk al te veel. De kunst moet zichzelf verklaren en moet ruimte aan de kijker geven tot interpretatie. De fotograaf mag bespiegelen en mag metaforen gebruiken en moet weg blijven van de techniek in- en verklaringen van zijn werk. Ik ken die valkuil.